Hoe muizen ons helpen aDBS verder te ontwikkelen
- Leefstijl
Onderzoek: TaLPA – Translational aDBS Localfieldpotentials Physiomarkers Analysis
In samenwerking met:
- Dr. E.P. Lowet – Erasmus Medisch Centrum, Afdeling Neurowetenschappen
- Dr. M.F. Contarino – Leids Universitair Medisch Centrum, Afdeling Neurologie
Looptijd: 2 jaar
Budget: €348.095,-
1. het Doel
De ziekte van Parkinson veroorzaakt bewegingsproblemen door een tekort aan dopamine in de hersenen. Een effectieve behandeling is diepe hersenstimulatie (DBS), waarbij elektrische signalen worden toegediend aan de subthalamische nucleus.
Een nieuwe variant, adaptieve DBS (aDBS), kan stimulatie in real-time aanpassen op basis van hersensignalen, de zogenaamde local field potentials (LFPs). Maar er is nog weinig bekend over welke signalen het beste zijn, tevens een probleem is dat soms elektrische DBS-signalen en echte hersenactiviteit moeilijk te onderscheiden zijn.
Dit onderzoek wil betrouwbare fysiomarkers (hersensignalen) vinden om aDBS te verbeteren. Het doel is een slimmere, gepersonaliseerde DBS-behandeling voor parkinsonpatiënten.
2. Onderzoeksmethode
Dit onderzoek combineert studies bij mensen en muizen:
Studie bij mensen
- Metingen bij Parkinsonpatiënten met geavanceerde DBS-implantaten die zowel stimuleren als hersenactiviteit meten
- Het verband tussen verschillende DBS-instellingen en zowel klachten van de ziekte en hersengolven wordt getest.
- Onderzoekers proberen echte hersensignalen te onderscheiden van elektrische storingen.
Studie bij muizen
- Muizen met parkinsonsymptomen krijgen dezelfde DBS-instellingen als menselijke patiënten.
- In plaats van elektrische signalen gebruiken onderzoekers een nieuwe techniek genaamd Genetically Encoded Voltage Indicators (GEVI). Dit registreert hersenactiviteit met fluorescerend licht, waardoor DBS-storingen worden vermeden.
- Door muizen- en mensengegevens te vergelijken, hopen onderzoekers echte hersensignalen te identificeren zonder elektrische ruis.
3. Verwachte resultaten
- Betrouwbare fysiomarkers vinden die aangeven of DBS goed werkt.
- Slimmere DBS ontwikkelen die zich automatisch aanpast aan de hersenactiviteit van de patiënt.
- Minder bijwerkingen door nauwkeuriger stimulatie.
Beter begrip van hersenritmes bij parkinson, vooral naast de bekende bèta-golven.
Dit kan leiden tot een DBS-behandeling die beter op de individuele patiënt is afgestemd, met hogere effectiviteit en minder bijwerkingen.
4. Wat betekent dit voor patiënten, zorgverleners en onderzoekers?
Voor onderzoekers: dit onderzoek vult een belangrijke kennisleemte en kan leiden tot betere adaptieve DBS-technologie.
Voor artsen en zorgverleners: nauwkeuriger aDBS betekent minder afstemming, betere symptoomcontrole en minder bijwerkingen.
Voor patiënten: DBS kan beter afgestemd worden op individuele behoeften, wat leidt tot betere bewegingscontrole en een hogere levenskwaliteit.
Voor financiers: deze studie kan nieuwe DBS-technologie versnellen en betere parkinsonbehandelingen beschikbaar maken.
Dit onderzoek brengt ons een stap dichter bij persoonlijke, geavanceerde hersenstimulatie voor parkinsonpatiënten.
