Bewogen levens
- Acties, Familie
- 19 december 2023
Afgelopen zomer besloot Ger Dullens om een digitale collectebus aan te maken. De reden? Hij en zijn Judith keken elkaar 25 jaar geleden voor het eerst in de ogen en dat moment mocht niet onopgemerkt voorbijgaan. Ger organiseerde een high-tea in twee sessies in het verzorgingshuis waar Judith inmiddels woont. Op die manier kon iedereen erbij zijn. Wij spraken met Ger en Judith op de kamer van Judith. Zij heeft de ziekte van Parkinson en beginnende Parkinson-dementie.
Een echt mediamens
Op de vraag naar wat Ger graag met onze lezers zou willen delen, stak hij van wal. Ger is met recht een echt mediamens te noemen.
Met een staat van dienst waar je U tegen zegt, heeft Ger zijn werkende leven doorgebracht in de journalistiek en de juridische wereld. Op een zondagavond begon hij zijn eerste dienst als leerling bij het Algemeen Dagblad op de redactie binnenland, maar groeide al snel door. Hij werkte tien jaar als rechtbankverslaggever en studeerde daarnaast rechten en economie in Rotterdam. Na 21 jaar bij het Algemeen Dagblad waarin hij was opgeklommen tot chef nieuwsdienst kreeg hij de unieke kans om in Tilburg mee te werken aan de oprichting van de Academie voor journalistiek. Samen met twee andere bevlogen mensen tilde hij de tweede landelijke opleiding voor journalisten van de grond. Met veel passie voor het vak werkte hij vijftien jaar op deze academie, maar zoals het gezegde luidt; aan al het goede komt een einde. En zo ook aan de tijd op de academie. Met een afvloeiingsregeling besloot Ger om vanuit een eigen onderneming in de communicatie werkzaam te blijven. En vervolgens redigeerde hij bij het Ministerie van Justitie vijf jaar lang een tijdschrift over jeugdbescherming Ook nu doet hij, zelfs met zijn 85 jaar, nog (meestal onbetaald) journalistieke en juridische klusjes.
Opnieuw verliefd
Op zijn zestigste opnieuw verliefd? Dat maakt ons erg nieuwsgierig naar hoe Ger en Judith elkaar hebben leren kennen 25 jaar geleden.
Het journalistieke leven en het huwelijk stonden op gespannen voet? “Tja, als journalist ben je vaak op pad en dan schuif je niet om zes uur aan bij de gejaste piepers. Vaak werkte ik in de avonden en ik werd soms zelfs midden in de nacht uit mijn bed gebeld. Dat is lastig voor een partner en uiteindelijk spatte mijn huwelijk uit elkaar. Gelukkig hebben we altijd contact gehouden en ook met de twee kinderen is de band altijd goed gebleven. Ik verhuisde voor mijn werk naar Tilburg en ik ben daar als Rotterdammer in het Brabantse leven goed geland.”
En Judith? Hoe ging dat? “Mooi verhaal! Zij had een contactadvertentie geplaatst waarin ze aangaf op zoek te zijn naar a man for all seasons. Ik vond dat mooi en heb haar een brief gestuurd. Judith was blij met mijn brief en wilde graag verder kennismaken. Die eerste afspraak op 23 augustus ging eigenlijk alles mis. We hadden nergens gereserveerd en toevallig was onze eerste date op de laatste avond van de zomervakantie. Alle restaurants zaten vol. Gelukkig lukte het uiteindelijk om een tafeltje voor twee te krijgen in de looproute naar het toilet. Niet per se de beste plek in een restaurant maar we zaten en we hadden alleen oog voor elkaar. Die avond heb ik bij haar thuis nog wat gedronken en heel toevallig– Ger lacht – kwam ook haar op kamers wonende dochter langs. Daarmee was het een beklonken zaak. Zij belde de volgende dag dat haar moeder mij maar moest houden. Gelukkig heeft Judith dat gedaan.”
De diagnose
En dan is daar ineens de diagnose? Hoe ging dat bij jullie?
“Bij Judith begon het, net als bij de meeste mensen denk ik, met kleine symptomen, zoals kriebelig handschrift. Bij de neuroloog heeft het nog een tijdje geduurd voordat de diagnose kwam dat zij de ziekte van Parkinson heeft. Dat is nu zo’n acht jaar geleden. Tot de uitbraak van corona in Nederland kon ik Judith goed thuis helpen met alles, maar tijdens de pandemie ging ze ineens heel hard achteruit en ook ik kampte met mijn eigen gezondheidsproblemen. Met pijn in het hart hebben we keus moeten maken dat Judith zonder mij hier in het verpleeghuis zou gaan wonen. Gelukkig kan ik haar hier bijna elke dag bezoeken.
Vijfentwintig jaar verliefd en een high-tea
Een high-tea in twee sessies. Wat wil je daarover vertellen?
“Wij wilden graag vieren dat we elkaar vijfentwintig jaar geleden in de ogen keken. We trouwden nooit maar 23 augustus 1998 is onze dag. Die dag konden we niet ongemerkt voorbij laten gaan. Dit huis bood de mogelijkheid van een high-tea en dat leek een goed idee. Het is voor Judith niet fijn om in grote groepen te verkeren want de aandacht is er dan niet voor haar. Ze heeft moeite met spreken en daardoor praten mensen al snel over haar hoofd heen. Dat ergert Judith ook wel eens. We hebben besloten om de high-tea in twee sessies op te knippen om het aantal deelnemers per keer beperkt te houden. Zo bleef het gezellig en was er ook alle aandacht voor Judith. Zo hebben we 10 en 17 september echt mooie dagen beleefd.
Waarom kozen jullie voor het aanmaken van een digitale collectebus?
“Als je onze leeftijd hebt bereikt dan heb je alles al. We zagen een enorme hoeveelheid bloemen en bonbons niet zitten en het voelde goed om iets te kunnen doen voor fundamenteel onderzoek naar ontstaan en behandeling van de ziekte die Judith heeft getroffen. Daarom kozen we voor het aanmaken van de collectebus. Het was helemaal niet moeilijk om deze aan te maken en we zijn dankbaar dat onze gasten zo ruimhartig hebben gedoneerd,”
Tijdens het gesprek betrok Ger zijn Judith de hele tijd actief bij het interview en dat heeft ons diep geraakt. Praten met haar en niet over haar is nog altijd de boodschap. De liefde tussen hen beiden is tastbaar in alle kwetsbaarheid die daarmee gemoeid is. Dank jullie wel Ger en Judith voor dit mooie gesprek.
Volg jij het voorbeeld van Ger en Judith?
Inspireert het verhaal van Ger en Judith jou ook en heb je binnenkort zelf een mooie dag om te vieren? Volg dan het voorbeeld van Ger en maak een collectebus aan.
