Nieuwsbrief november van Twan Hendriks
- Patiënten
- 26 november 2018
Onder begeleiding en assistentie van kunstenaar Twan Hendriks maken deelnemers van de workshop een grasfiguur van klei. De opbrengst van de workshops komt ten goede van wetenschappelijk onderzoek naar Parkinson. Maandelijks geeft Twan Hendriks een nieuwsbrief uit over het verloop van zijn initiatief. Hieronder vindt u zijn nieuwsbrief van de maand november.
Met in deze nieuwsbrief:
- Voorwoord
- Even voorstellen
- Het groene lunchttrommeltje (interview van Ton Gimbrère met Twan)
- Deelnemers verhaal
- Tenslotte
Voorwoord
Met december in zicht komen ook de winterse feestdagen weer dichterbij. De Sint, kerst en weer een volgende jaarovergang. We hebben het er maar druk mee. Cadeautjes kopen, gedichtjes erbij, na 6 december de kerstinkopen, een verplichte gezelligheid en als klapstuk de overgang naar het nieuwe jaar. Ik probeer niettemin rustig te blijven en mijn zo noodzakelijke dagelijkse ritme vast te houden. Want drukte zoals feestjes en bijeenkomsten zijn gelegenheden waar ik echt tegen op zie. Al die indrukken kunnen mijn hersenen niet meer zo goed aan. Sinds ik, als einzelgänger, die verplichte relatie met Parkie ben aangegaan liggen die zaken toch wel anders.
Ik ga me voorbereiden op de volgende workshop van 16 december: het lokaal bij Goretti klaar maken, de lunchtafel dekken, het materiaal checken en, last but not least, de flitsstudio opstellen voor de portretopnames. De dag zelf verse broodjes halen en, samen met Jan, koffie en thee zetten en een laatste totale check.
Overigens……. er is nog plaats voor deelnemers op die 16e december, dus wil je dit jaar met een goed gevoel afsluiten, vul dan snel dit inschrijfformulier in, dan zie ik je op die dag samen met 4 andere deelnemers en maken we er een prachtige dag van. Een boeiende, leerzame dag met uitgebreide lunch en een verwondering over je resultaat. De dag is voorbij voor je er erg in hebt.
Groeten, Twan.
Even voorstellen
Graag stel ik jullie voor aan het 6e lid van het comité van aanbeveling, nl;
drs. R. van Valderen, werkzaam als huisarts bij Huisartsenpraktijk Binnenstad hier in Tilburg.
Drs. R. van Valderen
Een tijdje geleden vroeg Twan mij, zijn huisarts, of ik in het comité van aanbeveling van zijn ParkinsonGrasveld wilde. Ik heb mij wel even afgevraagd waar ik deze bijzondere eer aan te danken had. Ik ben een stille supporter van Twan, binnen de vier muren van mijn spreekkamer. En zonder sociaal erg onhandig te zijn, ben ik toch zeker geen publieke figuur. Toch heb ik ingestemd met mijn deelname, ten eerste omdat ik Twan graag mag. Ten tweede mag ik van dichtbij getuige zijn van de bijzonder krachtige manier waarop Twan zijn ziekte draagt en publiekelijk uitdraagt wat het betekent om de ziekte van Parkinson te hebben. Tenslotte bewonder ik hoe hij dat wat hem zo dierbaar is inzet om het onderzoek naar Parkinson en de behandeling naar voren te helpen. Dus toen Twan me onlangs vroeg om een stukje over mezelf te schrijven voor zijn nieuwsbrief dacht ik: “Allé, vooruit dan maar”.
Ik ben getrouwd met Marijn en heb met haar drie kinderen. Veerle is tien, Bas acht en Teun is onze nakomer, een peutertje van tweeëneenhalf. Ik vind het heerlijk om met het gezin op stap te zijn. Ik hou van lekker buiten zijn en genieten van de natuur. Als ik er tijd voor heb stap ik graag op de racefiets. Ik speel akoestisch elektrisch gitaar en zit in de Barning band, een gelegenheidsband van artsen uit de buurt. Mijn grote droom is om nog eens een vliegbrevet te halen. Daarom zit ik in de winter nogal eens achter de flightsimulator.
In 1999 ben ik begonnen met de studie geneeskunde in Rotterdam. In 2006 behaalde ik mijn artsendiploma, waarna ik in 2007 begon met de huisartsenopleiding in Nijmegen. Het beroep past me perfect, aangezien ik mij blijf verwonderen over hoe het lichaam in zijn geheel werkt en hoe het ziek kan worden. Mijn grote passie in het vak zit hem in het hulpvraaggericht er zijn voor mensen, door met aandacht en zonder vooroordeel te luisteren naar wat me wordt verteld. Ik hou me in het bijzonder bezig met palliatieve zorg en het coördineren van de zorg rond dak- en thuislozen. Bij beide interessegebieden zijn bovenbeschreven vaardigheden onmisbaar, het is vaak complexe casuïstiek en in beide gevallen raak je mensen wanneer ze op hun kwetsbaarst zijn.
Het groene lunchtrommeltje van Ton Gimbrère
Wat heb ik een dijk van een leven achter me.
Iedereen kent het pand van kunstenaar Twan Hendriks aan de Bredaseweg. ‘Je kunt mij niet in één discipline plaatsen. Mijn nieuwsgierigheid bracht me iedere keer verder; van fotografie tot beeldhouwen. Hij vertrekt in 1974 vanuit Breda naar Tilburg. ‘Er gebeurde daar geen donder; voor cultuur ging je naar Tilburg’. Twan doorloopt St. Joost en werkte een blauwe maandag op de afdeling decoratie van V&D.
In Tilburg koopt hij een in verval geraakt pand, knapt het eigenhandig op en richt een etalage met zijn kunst in. ‘Ik hoorde wel eens zeggen: dat is ‘die commerciële’ op de Bredaseweg. Ik ben niet commercieel, maar wel zakelijk. Nodig om mijzelf te bedruipen. Ik ben blij met de stoplichten. Iedereen kijkt naar mijn etalage’, zegt hij lachend. Twan is trots op zijn werken, zoals in het hoofdkantoor van WonenBreburg en de Frater van Gemertschool. We praten ook over de gemeente: ‘vroeger had een wethouder een spreekuur. Ik mis de lage drempel om een afspraak te maken’.
Twan heeft sinds 2014 een milde vorm van Parkinson. ‘Ik heb een week zitten janken en zag Prins Claus en Muhammad Ali voor me. Ik besefte, dat wil ik niet’. Twan gaat dagelijks sporten en stelt zich positief op. Tegelijkertijd wil hij een bijdrage leveren aan het ParkinsonFonds voor onderzoek naar deze ziekte. Hij start workshops waar van klei een eigen grasfiguur wordt gemaakt. Het doel is om over 5 jaar op een veld van 300 keramische grasfiguren te plaatsen. Twan legt uit: ‘zoals ieder grassprietje in een eigen richting meedeint in dezelfde wind, zo volgt iedere parkinsonpatient een eigen koers om overeind te blijven. Op www.kunstwan.nl vind je meer informatie over dit project.
Twan besluit: Ik voel me een goudvinkje en bij mij blijft het glas altijd vol. En als het iets minder wordt, dan pak ik een kleiner glaasje, zo raakt het nooit leeg! Ik blijf doorgaan, want rust roest!’.
Ton Gimbrère, 6 nov. 2018
Deelnemers verhaal
Samen met anderen een werk maken dat is toch wel een heel mooi gebaar. Je maakt iets, je ontmoet anderen, je hoort verhalen en staat even stil bij Parkinson. Gras leent zich daar uitstekend voor. Het is taai spul, net als klei. Je maakt één beeld en het lijkt op het eenzame polletje in een desolaat landschap. Maar kijk, gras groeit na jaren uit tot een wuivend veld vol vorm en kleur en dat gebeurt met dit grasfiguur ook. Gras is verankerd in de bodem. Ook de medische onderzoeken kunnen niet gedijen zonder een stevig wortel-stelsel. Ik hoop dat mijn grasfiguur bij kan dragen aan de voortgang om grip te krijgen op de ziekte van Parkinson. Een bescheiden bijdrage voor alle patiënten om zich stabieler geworteld te voelen om mee te kunnen wiegen op de wind.
Helma van Heerbeek, apr. 2017
Tenslotte…….
Altijd al mee willen doen maar financieel een te grote aanslag?
Schakel je familie, vrienden en/of je socialemedia-contacten in en werf. Breng hen op de hoogte van het belang van deze actie. Ieder bedrag is voor jou en het project even welkom. Voor je het weet werf je meer dan het deelname bedrag van 150,- euro. Daarmee kan je niet alleen extra doneren, maar geef je ook meer bekendheid aan dit belangrijke kunstproject. Doneer je boven de 750,- euro (inclusief jouw 150,- euro deel-namekosten), dan krijg je deze ets van beeldmaat 30 x 40 cm. cadeau. Een prent van mijn hand, speciaal gemaakt voor deze actie, met op dit moment een marktwaarde van 175,- euro.
Tot de volgende nieuwsbrief!
Met vriendelijk groeten,
Twan Hendriks
Gerelateerd nieuws
Je doet ertoe, ook met de ziekte van Parkinson
Ruben is parkinsonbokstrainer geworden. In dit openhartige interview vertelt hij waarom.
Parkinson en de mens achter de ziekte.
Bram Hart en Eva Schuz organiseerden een succesvolle scholingsdag over parkinson en de mens achter...
Koffie en de ziekte van Parkinson: een veelbelovende ontdekking
Dankzij financiering door het ParkinsonFonds heeft epidemioloog Susan Peters van het Institute for Risk Assessment...
