Met Parkinson weet je: beter wordt het nooit

Patiënten
23 augustus 2019

Feyenoorder van de eeuw, clubicoon, Feyenoord-ambassadeur voor het leven: Gerard Meijer grossiert in eervolle titels. Op zijn 83ste staat hij nog steeds op de loonlijst bij Feyenoord. Vijf jaar geleden kreeg hij Parkinson. De ziekte frustreert hem, maar zijn club geeft hij niet op. “Als dit ophoudt, houdt mijn leven op.”

We bezoeken Meijer in zijn kantoor in het Maasgebouw, naast De Kuip. “Welkom in mijn museum”, zegt hij. De ruimte staat en hangt vol voetbal memorabilia. Bekers, medailles, vaantjes, shirts, sjaals, posters, foto’s: de droom van elke Feyenoord-fan om hiertussen te mogen snuffelen.

Vertrouwensband

Tijd doorbrengen met iemand die je na aan het hart ligt is het grootste cadeau dat er bestaat. Als u parkinsonpatiënt bent, zet dan “tijd” op uw verlanglijstje. Bent u een familielid van een parkinsonpatiënMeijer werkte vijftig jaar als masseur en verzorger voor de club. Coen Moulijn, Johan Cruijff, Willem van Hanegem, Ruud Gullit, Dirk Kuijt – dit is maar een fractie van de vele voetbalgrootheden die bij Meijer op de massagetafel lagen. Als verzorger had hij een breed takenpakket. “Waar we nu een fysiotherapeut, materiaalman, teammanager, verzorgende en secretariaat voor hebben, deed ik in mijn eentje.” Voor de spelers stond hij dag en nacht klaar – met een luisterend oor of een donderpreek. Tot de dag van vandaag krijgt hij respect en waardering van oud-spelers en clubleden. Bij het 100-jarig jubileum ontving hij de allereerste legioenpas. “Dat ik een icoon ben, vind ik onzin. Maar dat ik overal vriendelijk word onthaald, is wel erg leuk. En nee, er komt nooit een boek – ik neem alles wat mij in vertrouwen is verteld mee het graf in.”? Houd er dan rekening mee, dat mensen met Parkinson minder mobiel zijn dan vroeger. Nodig een patiënt eens uit voor een etentje, een wandeling samen zodat je haar/hem ook kan steunen of ga samen naar de film.

Naar jou luisteren ze wel

Aan met pensioen gaan, doet Meijer niet. Hij werkt nog steeds drie tot vier dagen per week als ambassadeur voor de club. Hij leidt VIP tours, beantwoordt mails, onderhoudt contact met oud-spelers en supporters en vertegenwoordigt de club bij boekuitreikingen en zakelijke evenementen. “Er is altijd wel iets te doen, of er is een akkefi etje met supporters. Dan zegt de directeur: ‘Spreek jij ze even toe, naar jou luisteren ze wel.”

100% Parkinson

De eerste symptomen kreeg Meijer 5 jaar geleden. “Ik was met vakantie in Spanje, twee maanden per jaar verblijven we in Torremolinos. Mijn vrouw vond me er raar uitzien in mijn gezicht. En mijn rechterhand trilde. ‘Dat is 100% Parkinson’, zei een bevriende arts. Later bevestigde de neuroloog dat.”

Doorhobbelen

Lopen en bewegen gaan hem moeilijker af, en ook heeft hij moeite met zijn evenwicht. “Daar word ik kriegel van. Zo frustrerend. Maar ik hobbel maar door, ik zie wel. Geen zin om me zorgen te maken. Ik heb altijd veel gesport en nu gaat dat niet meer zo hard. Hardlopen en buiten fietsen kan ik niet meer. Maar ik ga nog twee keer per week spinnen en ik doe fitnessoefeningen. Door sporten voel ik me echt beter en kan ik beter bewegen. Ik wil graag mijn souplesse behouden.”

Een gesprek volgen, gaat Meijer nog prima af. Maar hij praat moeilijker. “Ik krijg logopedie om mijn spraak te verbeteren. Ik moet mezelf dwingen om duidelijk te praten, dat gaat niet vanzelf. En ik moet nadenken bij wat ik zeg. Dit zal trouwens wel een combinatie zijn van Parkinson en ouderdom.”

Meijertje, we gaan de lucht in!

Ooit begon Meijer als laborant, en in de avonduren hielp hij bij een massagebureau. Zijn vader verzorgde boksers in zijn eigen boksschool, van hem leerde hij het vak. De vader van een vriend tipte hem om bij Feyenoord te solliciteren. “De club belde: ‘Kun je vanavond komen, we hebben geen verzorger meer.’ Ik gooide al mijn spullen in een tas en sprong op de brommer. ‘Hee Meijertje, wat kom je doen?’ Ik mocht mee naar de kleedkamer, deed mijn stinkende best. Daarna hoorde ik: ‘Je bevalt, je bepaalt zelf hoe lang je blijft.’ Op zijn 74ste stopte hij als verzorger. “Ik heb dat met zoveel plezier gedaan. En zoveel mooie prijzen mogen meemaken. De Europa Cup, een paar keer de wereldbeker, onvergetelijk.” Bij zijn afscheid kwam Lee Towers, om Meijer hoogstpersoonlijk op te halen voor een helikoptervlucht boven het stadion. “Ik zei dat ik het eigenlijk eng vond. Maar Lee zei: ‘Meijertje, we gaan de lucht in!’” Zoals Meijer vanaf het veld altijd met zijn handdoek zwaaide als spelers en supporters zijn naam scandeerden, zo zwaaide hij nu vanuit het raam van de helikopter.

Niet ‘voor gek’ lopen

Meijer rijdt nog auto – een Opel Mokka van de club. “Dat gaat nog als een automatisme en ik vind het ontspannend. Dat ik Parkinson heb, moet ik leren verwerken en accepteren. Nu ben ik nog zelfstandig, dat helpt. Het wordt een ander verhaal als ik echt afhankelijk ben, of in een rolstoel beland. Mijn vrouw is een grote steun, maar ik wil zoveel mogelijk zelf doen. Ze let ook op mijn houding, dan zegt ze: ‘Kom op, rechtop lopen, goede grote stappen zetten’. Ze vindt dat ik hier bij Feyenoord beter loop dan thuis. Ik wil niet ‘voor gek’ lopen, maar ik weet dat ik dat doe, zo voorover. Parkinson zit in m’n kop, ik denk er altijd aan. Maar ik ga niet bij de pakken neerzitten en probeer zoveel mogelijk te bewegen.

Met Parkinson weet je: beter wordt het nooit

Onderzoek is zo belangrijk

“Het ziet er niet naar uit dat de ziekte op korte termijn kan worden gestopt. Daarom vind ik onderzoek zo belangrijk. Ik hoop dat er een medicijn wordt ontwikkeld om Parkinson af te remmen of te stoppen. Ik zal dat vast niet meer meemaken, maar ik hoop volgende generaties wel. Alle mensen die na mij geholpen kunnen worden: graag.’’ Zolang hij kan, blijft Meijer zich inzetten voor de club. “Voetbal is mijn leven. Als dit ophoudt, houdt mijn leven op.”