- Ongecategoriseerd
Op haar 57ste kreeg Jelly de diagnose parkinson.
“Ik dacht: Parkinson? Dat kan niet.”
Toen Jelly slechter begon te lopen, dacht niemand meteen aan Parkinson.
“Het paste niet in ons plaatje,” vertelt ze. “Ik had net een nieuwe heup gekregen, dus je denkt: dat zal het wel zijn. Maar toen het lopen niet verbeterde, volgden er meer onderzoeken. “Eerst dacht ik nog: het zal wel meevallen. Helaas kreeg ik de diagnose parkinson maar ik kon het echt niet geloven. Parkinson? Ik? Nee dat kan niet! Ook bij de second opinion bleek het toch echt parkinson te zijn. Dat kwam hard aan.”
Een vol leven, ondanks alles
Jelly leeft nu al elf jaar met de ziekte en ze is gelukkig getrouwd met Jacob. Samen hebben ze drie volwassen kinderen, waarvan er één nog in het dorp woont. “Ik kan nog veel zelf: koken, wassen, dat soort dingen. We hebben wel een huishoudelijke hulp, maar niet via de WMO, want mijn man is te goed,” zegt ze met een glimlach.
Naast de ziekte van Parkinson heeft Jelly ook andere gezondheidsproblemen. “In 2012 kreeg ik een nieuwe heup en in 2014 ben ik volledig afgekeurd. Dat was even slikken, want ik heb altijd graag gewerkt en veel vrijwilligerswerk gedaan toen de kinderen jong waren.”
Steun in geloof en gezin
De diagnose bracht onzekerheid, maar Jelly vond houvast in haar geloof. “Ik probeer de kinderen er niet te veel mee te belasten. Ze weten wat er speelt, maar ik wil niet dat ze zich extra zorgen maken.” Afgelopen week vierden Jelly en Jacob hun 46-jarige huwelijk thuis, samen met hun kinderen. “Dat was heel bijzonder.”
Van dagbehandeling naar actie
Drie jaar geleden begon Jelly met de dagbehandeling voor mensen met parkinson.
“Dat betekent heel veel voor me. De behandelingen helpen me stabiel te blijven. Mijn medicatie is al twee jaar niet aangepast.” Ze vertelt enthousiast over de activiteiten. “Eerst wilde ik niet mee doen met boksen. Maar toen ik het eenmaal probeerde, vond ik het geweldig! We hebben een fijne groep en het is elke keer weer leuk.”
Een eigen digitale collectebus
Vanuit de dagbehandeling besloot Jelly iets terug te doen. “Ik heb zelf een digitale collectebus aangemaakt voor onderzoek naar parkinson. Met mijn verjaardag heb ik donaties gevraagd en op Koningsdag heb ik ook geld opgehaald. Delen via WhatsApp ging heel makkelijk. Grappig genoeg doneerden mensen van wie ik het niet verwachtte, terwijl anderen dat juist niet deden. Dat kon ik niet goed inschatten.”
Wat Jelly anderen wil meegeven
“Ik wil dat mensen weten dat Punt voor Parkinson bestaat,” zegt ze stellig. “Dat is zó waardevol. Als mensen in Friesland willen weten hoe het is om daar te zijn, mogen ze altijd contact met me opnemen.” Tot slot heeft Jelly nog een duidelijke boodschap:
“Als je dan toch Parkinson hebt, ga dan naar Punt voor Parkinson. Doe er alles aan om zo stabiel mogelijk te blijven.”
