- Acties, Patiënten
Veiling voor parkinson
Een bijzondere middag in de Pulchri Studio
Het is vier uur ’s middags wanneer een groep bezoekers zich verzamelt in de Pulchri Studio in Den Haag. In de sierlijke Louis XV-zaal, met hoge wanden vol gouden bloempatronen en een glinsterende kroonluchter, staan tientallen schilderijen zorgvuldig tentoongesteld.
‘Ik héb parkinson, ik bén het niet’
‘Welkom bij mijn 75e verjaardag én de verkoop van mijn schilderijen,’ klinkt de stem van kunstenaar Ton Behre. ‘De opbrengst gaat naar het ParkinsonFonds. Zoals jullie weten heb ik zelf parkinson, en krijg ik er steeds meer last van. Voor onderzoek is veel geld nodig, dus ik hoop dat jullie een schilderij kopen of een donatie doen.’
Schilderijen met een missie
De zaal vol vrienden en familie twijfelt geen moment. Terwijl zij kletsen, bestuderen ze de werken. Landschappen, stillevens, dieren. Maar vooral grote zeegezichten, Behres grote liefde. Hij werkte soms maanden aan één doek en verkoopt nu, na jaren schilderen, zijn hele collectie. ‘Meer dan 60.000 mensen in Nederland hebben parkinson, de snelst groeiende progressieve hersenziekte,’ legt hij uit. ‘Er is nog steeds geen genezende behandeling. Hopelijk draagt deze avond bij aan onderzoek dat daar verandering in brengt.’
Een geliefd kolibriewerk en andere favorieten
De eerste rode stickers verschijnen al snel. Luc en Laurentia kiezen voor een doek met een kolibrie. ‘We hebben in Frankrijk vaak kolibries in de tuin,’ vertellen ze. ‘Dit schilderij past perfect bij ons huisje.’ Ondertussen vinden ook de zeegezichten, boomportretten en andere dieren snel nieuwe eigenaren.
Vrienden, verhalen en verbondenheid
Met een drankje in de hand praten aanwezigen over de schilderijen én het doel van de avond. ‘Toen twaalf jaar geleden bij Ton de ziekte van Parkinson werd vastgesteld, kon hij het nauwelijks geloven,’ vertelt zijn vrouw Barbara. ‘Hij ging gewoon door. Niet klagen, maar doen. Hij zegt altijd: “Ik héb parkinson, ik bén het niet.”’
De spannende ontknoping van de verkoop
Dan volgt de echte verkoop. Een stoet gasten verlaat de zaal met schilderijen onder de arm. Het kolibriewerk is zo geliefd dat er wordt geloot. Luc en Laurentia hebben pech; het werk eindigt niet in Frankrijk, maar bij een andere liefhebber.
Een avond om dankbaar op terug te kijken
Aan het einde van de avond heeft Behre vrijwel al zijn werken moeten loslaten. Maar zijn persoonlijke favoriet, een indrukwekkende tijger, neemt hij mee terug naar huis, samen met een tas cadeau’s. Het grootste cadeau? De 3000 euro die is opgehaald voor onderzoek naar parkinson.
