Voor meer dan alleen mijn eigen ego

Familie
27 november 2023

In het begin van dit jaar besloot Chudi Uzozie om een hele marathon te lopen en specifiek zelfs de marathon van Amsterdam. Hij maakte een pagina aan op ons actieplatform en zo kwamen wij in contact met hem. Wij waren benieuwd naar waarom hij van zijn marathon een sponsorloop maakte voor het ParkinsonFonds. Hij vertelde ons een inspirerend verhaal. Lees je mee?

Je hebt het ego nodig om iets terug te kunnen doen

Je besloot een hele marathon te lopen en daar een sponsorloop van te maken. Kun je vertellen waarom?

“Mijn vader is zesenveertig jaar geleden in Amsterdam komen wonen. Hij heeft de stad omarmd en de stad en de buurt hebben hem omarmd. Hij is altijd actief geweest in de buurt en voor de Partij van de Arbeid ook in de lokale politiek. Een sportief man die aan tennis deed en er voor ons altijd positief en actief bij was met voetbal en judo. Ik wilde aan de ene kant graag mezelf uitdagen en een grens leren kennen en aan de andere kant wilde ik die prestatie ook groter laten zijn dan ik ben. Mijn vader heeft een parkinsonisme en hij is er altijd geweest voor ons toen wij groot werden. Ik besloot daardoor al vrij snel dat ik met mijn marathon iets wilde terugdoen. Het ParkinsonFonds was een logische keus voor mij.”

Gekletst tot de finish

Hoe was het voor je om de hele te lopen?

“Ik had nog nooit een hele marathon gelopen of überhaupt gerend op een hardloopevenement. Alles was nieuw voor mij. De marathon heb ik samen met mijn neef Thijs Karrenbeld gelopen. We hebben ons samen ingezet voor de sponsoractie. Het lopen op de dag zelf was echt een feest. Het idee was om vooral te kunnen blijven kletsen want, zo zei mijn neef: ‘Als je nog kunt kletsen dan loop je op het goede tempo’. Dat kletsen hebben we gedaan tot aan de finish. Dat was zo mooi want daardoor deelden we het hardlopen met het er voor elkaar zijn. De ervaring was ook door alle support onderweg echt fantastisch. Mijn vrouw en kinderen stonden aan de kant van de weg en mijn zus ook. Dan voel je je echt gesteund.”

Moeilijk om écht te zien

Wat vonden je ouders van je sponsorloop?

“De eerste reactie van mijn moeder was: ‘zou je dat nou wel doen? Je hoeft geen hele te lopen he!? Je kunt ook een halve lopen’. Uit echte moederlijke bezorgdheid en omdat ze mij ook kent. Ze weet dat ik soms wel mijn grenzen over kan gaan. Maar voor mij was het duidelijk; geen halve. Ik wilde de hele lopen. Na de finish kreeg ik berichtjes van mijn ouders en ook bloemen. Hoe het voor mijn vader écht is dat ik dit heb gedaan is moeilijk om te zien. Hij toont emoties moeilijker door de parkinsonisme en zijn spraak is erg aangetast. In zijn ogen kan ik wel nog genoeg zien gelukkig, maar écht zien wat hij denkt zoals dat vroeger was? Dat is moeilijk geworden.”

Geen dal of zwart gat

En nu is het trainen en het hardlopen gedaan. Hoe voelt dat?

“Dit gaat misschien heel erg vreemd klinken maar voor mij was het lopen van deze marathon niet álles in dit afgelopen jaar. Met mijn vader is dit jaar veel gebeurd, thuis heb ik drie jonge kinderen en ik heb een eigen onderneming. Dit maakte het plaatje in training sowieso al lastig maar het was daarom ook voor mij niet een altijd aanwezig iets. Zo heeft mijn vader nog niet zo lang geleden in het ziekenhuis gelegen en toen lagen mijn hardlooptrainingen gewoon een week stil. Op dat moment dacht ik wel even: – oh nu heb ik een week niet kunnen trainen – maar mijn vader is belangrijker dan een training. Ook heb ik veel gelezen over marathon lopen en ook het moment na de marathon. Ik las verhalen over dat je in een soort dal kunt raken omdat het voorbij is en je lichaam ook rust nodig heeft, maar heel eerlijk? Ik heb weinig last van een vermoeid lichaam en het kriebelt bij mij alweer. Ik heb de smaak wat dat betreft wel te pakken.”

Je wordt sensitiever voor de ander

Wat blijft je na deze sponsorloop het meeste bij denk je?

“Een sponsorloop maken van mijn hardloopprestatie heeft mij in de afgelopen periode sensitiever gemaakt voor de ander in bredere zijn. Ik las op het actieplatform en op de website verhalen van andere lopers. Zo las ik bijvoorbeeld het verhaal van marathonloper Han Hoegen die met negentwintig marathons op zijn naam in 2022 zijn laatste liep; de marathon van Amsterdam. Als je dan leest dat Han zelf de ziekte van Parkinson heeft en toch nog een laatste keer wilde lopen dan doet dat écht iets met je. Het maakt dat je meer open kunt staan voor waar een ander doorheen gaat. Soms ook onzichtbaar voor jou. Ik heb geleerd daar meer bij stil te staan én daardoor ook door te kunnen gaan. We dragen allemaal ons verhaal mee en waarom zou ik dan stoppen? Op die manier maakt deze ervaring mij sensitiever.”

Wij zijn een beetje stil geworden van de inspirerende kijk die Chudi heeft op hardlopen en het leven. Dankbaar ook dat hij samen met zijn neef Thijs het niet vanzelfsprekende gebaar heeft gemaakt om zijn marathon als sponsorloop te lopen. Met dank aan de sponsoren hebben Thijs en Chudi 1.980 euro bijgedragen aan fundamenteel onderzoek.

Inspireert dit verhaal jou en wil jij nu ook in actie komen? Dat kan en je hoeft natuurlijk geen hele marathon te lopen! Start je eigen actie en maak daar een mooie sponsoractie van.

Kom ook in actie voor Stichting ParkinsonFonds!